Laura is negentien jaar en heeft anorexia. In de laatste fase van de ziekte wordt ze opgenomen in het ziekenhuis. Dagen zonder honger vertelt het
verhaal van haar ziekenhuisopname, maar vooral van haar ontmoeting met dokter Brunel, de enige die haar lijden begrijpt en weet te behandelen. In de drie maanden die volgen krijgt Laura meer inzicht in zichzelf, in de ziekte, en in de oorzaken ervan, die begraven liggen in haar kindertijd. Beetje bij beetje leert ze de zelfvernietiging te weerstaan en krijgt ze haar lijf en haar leven terug.