Babai n¿ shishe
Kapllani, Perparim
Goja më ishte hapur instinktivisht e fryma pothuajse më ishte ndalur. Ndjeja se sipërfaqja e gjuhës më ishte çarë nga thatësira e në grykë më kishte ngecur pështyma, si një lloj lëmshi ngatërrimtar. Përpiqesha të merrja frymë, por zbrazëtia e gjoksit më digjte aq keq, si një lloj shkretëtire. Papritur gishtat e djersitur lëshuan thesin e najlonit përtokë, ndërsa sytë vazhdonin të mbeteshin të gozhduar drejt atij mirazhi akullnajor, që fliste e...