Niets gebeurt tweemaal en niets zal tweemaal gebeuren', met deze dichtregel van de begin 2012 overleden Poolse dichteres Wislawa Szymborska (1923-2012), besluit Martine Buitink haar autobiografie, zoals zij ook ieder hoofdstuk begint met een vers of dichtregel van deze dichteres. Szymborska's speelse en heldere, vaak ironische en met een kwinkslag vertelde poëzie trok haar niet alleen bijzonder aan, maar werkte bovendien relativerend op het in de daaropvolgende hoofdstukken geschilderde levensverhaal.
In Als een weg door werelden heeft Martine Buitink een schets van haar reis door het leven gegeven. Achteraf ook voor haar een wonderlijke reis met een eigen kompas, dat zich telkens weer richtte op de zin van het leven in het algemeen en op die van haar eigen leven in het bijzonder.
Als braaf katholiek plattelandsmeisje was zij ervan overtuigd dat het christendom, met name het katholieke geloof, de enig ware weg was, waarin het volgen van de kloosterroute een bijna vanzelfsprekende keus was. Via een meer open religieuze leefgemeenschap liep haar levenspad vervolgens naar een meer seculier bestaan en het alleen wonen.
Uiteindelijk koos Martine Buitink voor het samenwonen, nu al ruim 32 jaar, in de franciscaanse levensstijl, in een gedeeld leven waarin ze haar spiritualiteit nog altijd verder kan laten groeien.

'Als een weg door werelden' verschijnt als aflevering 36 in de MemoReeks. In deze serie autobiografieën, uitgegeven in samenwerking met het Katholiek documentatie Centrum, worden verhalen uit het katholiek leven te boek gesteld.