Konustu, Burasi tekin degil, dedi. Ses tonu görünüsünden beklenmeyecek kadar toktu, konusmasi düzgündü, hos bile denebilirdi. Yanit vermedim, yürümeye devam ettim. Burasi tekin degil, dedi yine, Evet, degil, dedim. Yaklasti, omzu omzuma degiyordu, Sen ne ariyorsun, diye fisildadi, aradiklarim bir bir düstü aklima, hepsi bulanikti, aslinda bir sey aradigim da yoktu, Ne istiyorsun, dedim. Ne istedigini biliyordum. Nicin istedigini de bir an bildigimi düsündüm. Suraciga sikistirsa beni rahatlayacakti. Rahatlamak istiyordu. Ben de. Bunalti.Burasi Tekin Degil, son yillarda niteligi giderek artan öykücülügümüzün en dikkat cekici kitaplarindan biri. Sine Ergün, yirmi yedi kisa öyküsünün yer aldigi bu ilk kitabinda her türlü gösteristen, süslü anlatim yöntemlerinden uzak kalmayi basariyor, alabildigine yalin bir dille yaziyor. Öykülerin güzelligi de bu yalin anlatimin okurda biraktigi cok özel, buruk duygudan kaynaklaniyor. Burasi Tekin Degil, özellikle kent insaninin fotografina bakan, okuduktan sonra uzun süre unutulmayan öykülerden olusan bir kitap.