Toynaklarin sesi yükseldi. Dag tas, yaratilmis tüm mahlukat gözünü kapatti manzaraya sahit olmamak icin, nafile. Biri gebe üc yavrusunu boynuzlarina takmis, tüyleri kirmizi siyah ve yapis yapis bir disi geyik yaklasti kendinden emin Boynuzlarindan sarkan cesetler ve kan yagmurundan, geyigin yüzünü secmek mümkün degildi. Yine de gözlerinden müebbet bir karanligin kendilerine dogru aktigi anlasiliyordu.Kimsenin bilmemesi gereken bir sey yaptilar. Elif, Aysegül ve Cemile. Annelerini öldürdüler. Sezenin anneannesini. Suzani... Iz birakmamalilar. Evi kirkliyorlar, salona gömülücanavarin genizleri yakan kokusunu ve o ugursuz sarkiyi def etmek icin Bahcede ise bir kadin, ceviz agacinin altinda rüyaya yatiyor. Dualar, beddualar birbirine karisiyor. Ahalinin ic cekisleri duyuluyor. Aslinda herkes görüyor, isitiyor, biliyor.Cevizin Sarkisi, Asli Tohumcu evreninin ayriksi örnegi. Biraz dünyevi, biraz uhrevi, iki alemi de yoklayan, nakis gibi örülübir roman