Türk siirinin doruklarindan Behcet Necatigil siirlerinde evleri, en cok evleri yazdi. Neden diye soranlara Ev, yani aile, hayatimizdir. Bizi bir bicime, bir kaliba sokan ev ve ailedir, diyordu. Merkezkac bir kuvvet bizi uzaklara atsa bile, ince lastige takili yoyo gibi, dar cevremizin yönetimine bagliyiz. Evler, esler, cocuklar, yakin akrabalar. Cok sey evlerde olur. Insani saran her hacim, her mekan, her barinak bir evdir. Evsizler ev pesindedir, evliler evi ayakta tutabilme cabasinda.Bu kitapta kizi Ayse Sarisayin, babasi Necatigili anlatiyor. Anlatilan önce büyük bir sairdir. Daracik bir odada calismaktan hoslanan, düzenli, titiz, mütevazi, sözcük toplayan, yazili kagitlari biriktiren bir büyük sair. Ama bir babadir da, cocuklarina Cimbil adinda bir farenin masallarini anlatan...Sevgili Ayse, Cebimden bir fare cikinca cok korktum, Bagirdim. Geminin doktoru Geldi, bakti. Korkma Dedi bu, cansiz fare. O zaman anladim Bu fareyi sen Koymussun cebimeSeni gidi seni Korkuttun beni Iste farenin resim.Arka Kapak