Bekroond met de Prix Paroles de patients. Hugo Horiot is verliefd op wielen en alles wat beweegt of draait. Hij is geobsedeerd door de buitenaardse taal van pijpen - ze lopen, zo verbeeldt hij zich, van zijn huis naar het midden van de aard. Hij veroorzaakt eindeloze problemen thuis en haat school. Hij mompelt: 'Ik droom in mijn slaap, ik droom als ik wakker ben', maar hij droomt zo hard, dat hij de wereld om heen buiten sluit. De school is een gevangenis waaruit hij moet ontsnappen, zijn leraren zijn onderdrukkers, en zijn klasgenoten "een schare van vrolijke martelingen." Dit is het portret van een jongen die dan wel lijdt onder zijn autisme, maar tegelijkertijd ook een mooie rebel is, vastberaden om zich een weg door zijn kindertijd te banen om een blijvend gevoel van persoonlijke vrijheid te vinden.Met een nawoord van Françoise Lefèvre, de moeder van Hugo Horiot en auteur van 'De kleine prins zwijgt', de bekroonde roman over haar zoon (ook uitgegeven bij uitgeverij Oevers).Hugo Horiot (Dijon, 1982) is acteur, regisseur en schrijver. Zijn debuut De keizer, dat ben ik uit 2013 won de Prix Paroles de patients, een Franse prijs die schrijvers erkent die in hun werk een levensonderzoek of ziekte als hoofdonderwerp hebben. Hugo Horiot woont in Parijs en is vice-president van het Comité Consultatif National d'Éthique d'autisme de France (CCNE). 'Een verbazingwekkend en klinkend verhaal van de 'binnenkant' van autisme - dapper, brutaal, grappig, triomfantelijk en verschrikkelijk ontroerend. Als dokter had ik geen idee, en nu heb ik dat zeker. Verplichte kost voor iedereen - ouder, leraar, schoolgenoot, gezondheidswerker - die een persoon met autisme kent. '- Samuel Shem, auteur van Het huis van God'De auteur heeft de gevangenis van zijn dromen verlaten om er een meesterwerk van te maken. Een uitzonderlijk verhaal waarin hij de sleutels van zijn gedrag prijsgeeft.'- Le Figaro