In deze essaybundel neemt Herta Muller haar eigen schrijverschap onder de loep. Ze doet dit steeds vanuit de historische en politieke achtergrond van dat schrijverschap: haar kindertijd in een Duitstalig boerendorp in Roemenië en haar ervaringen onder de dictatuur van Ceausescu.
In al deze overwegingen staat taal centraal: taal als instrument van overheersing en onderdrukking, maar ook als mogelijkheid tot zelfbehoud en verzet.
Zo ontstaat een indrukwekkend en scherp beeld van een leven onder totalitaire omstandigheden en van de literaire weg die Herta Muller als reactie daarop consequent heeft gekozen.

Deze bundel bevat naast een selectie uit de essaybundel Der König verneigt sich und tötet ook het recentere artikel 'Cristina en haar schijngestalte' en de rede die Herta Muller in 2009 hield bij de aanvaarding van de Nobelprijs voor Literatuur.