Een man en een vrouw ontmoeten elkaar
driemaal, maar elke keer is de
enige, en de eerste, en de laatste
keer...
Op het eerste gezicht lijken de drie delen
van deze novelle afzonderlijke
verhalen,
maar ze blijken het briljante resultaat
van
een geraffineerd gedachte-experiment
dat ze onderling verbindt. De verhalen
beginnen alle drie in een hotellobby,
alle
drie bereiken ze hun literaire
hoogtepunt
bij dageraad, en alle drie hebben ze
als hoofdpersonen twee voor elkaar
onbekende
mensen die elkaar toevallig
ontmoeten en binnen korte tijd hun
diepste
wezen aan elkaar blootgeven.


Hoe uiteenlopend Baricco's boeken
ook zijn, zijn stijl is zeer herkenbaar.
Ook het wonderlijke, betoverende spel
van deze novelle
houdt de lezer direct
in zijn greep. Levensechte, snelle dialogen,
afgewisseld
met een minimum
aan beschrijvingen,
geven
vorm aan de
meeslepende
verwikkelingen
van de
hoofdpersonen, waarbij het de lezer
langzaam
maar zeker duidelijk wordt wie
deze mensen zijn en wat ze met elkaar
te maken hebben.