adini koymaya karar vermeden öncebabanla saatlerce bir adada yürüdükyüz yildir ayni yerde duruyordu zeytin agaclarikokusu unutulan tas evlerin arasindanyabanci bir mezarin icinden gectiksönmüs mumlar vardi basliklarindaaranilan cenneti bulmus gibitopragin huzurlu koynunda uyuyordukaderi yazgisi tarih olan insanlarbelki de sürgündü her ölüm