Hallac-i Mansurun, manevi özgürlügün son adimi olarak algilanan kan icinde raksi ya da kanda dansi, fena-beka deneyimi olarak sfi dünyaya tasinmistir. Kan icinde raks ya da kanda dans sfinin, evliyanin, ermisin ya da bilgenin miraci kabul edilmistir. Mirac sürecinde, ask aciya, aci kanda dansa, kanda dans sanata dönüsmüstür. Bu sanat icra edilmeden kutsalin deneyimlenemeyecegi bilince-inanca tasinmis ve aci ibadet olmustur. Hallac-i Mansurun trajik ölümüyle kurumlasan kanda dans geleneginden beslenen Alevilik, gelecegi kuracak olan aciyi üretmeden ve ürettigi aciyi tüketmeden ibadet yapilamayacagini inanca baglamistir.