De geschiedenis van de verschillende West-Europese landen na 1945 vertoont een in hoge mate identiek patroon: sterke welvaartsgroei tot halverwege de jaren zeventig en steeds meer economische samenwerking tussen die landen. Nadat de enorme groeispurt in de jaren zeventig was doodgelopen in inflatie en snel stijgende werkeloosheid, zochten politici en deskundigen naar een nieuw recept om verdergaande groei mogelijk te maken. Dat dachten zij gevonden te hebben in het neoliberalisme, maar dat veroorzaakte de kredietcrisis.



De economische problemen en de omvangrijke immigratie in West-Europa hebben tot een vertrouwenscrisis bij een deel van de Europese bevolking geleid. In dit essay laat Maarten van Rossem zien dat die vertrouwenscrisis alleen kan worden opgelost door een onvermijdelijke intensivering van de Europese samenwerking.