Fikir adamlari, bu arada felsefeciler de, tarih boyunca bircok kez bazen bireyleri bazen de kitleleri düsünceler icin, idealler icin, ideolojiler icin ölmeye, ulvi bir amac ugruna kendilerini feda etmeye yöneltmislerdir, ancak kendileri söz konusu oldugunda tavirlari ne olur acaba Özel alan ile mesleki alanin farkli oldugunu mu savunurlar Teorik olanla pratigin bir noktada cakismasinin saskinligina bogulup ani bir aydinlanmayla daha önce dile getirdiklerinden vaz mi gecerler, yoksa felsefenin esas amacinin insanin kendini gerceklestirmesi oldugunu unutmaksizin fikirlerini hayata gecirmeye mi ugrasirlar Her ne pahasina olursa olsun...Costica Bradatan, Sokrates, Hypatia, Giordano Bruno, Thomas More gibi en bilinen örneklerden yola cikip bu isimlerin yanina pek cok baskalarini da katarak bu sorulari ele aliyor, zaman zaman mizaha yaklasan, edeb yönü dikkat cekici bir dille aydin üzerine, entelektüel cesaret üzerine zihin acici, kiskirtici bir okuma sunuyor.Insanliga simdiye kadar verilmis en paha bicilmez sey ölümdür. Bu nedenle en büyük günah onu kötüye kullanip yanlis ölmektir. Simone WeilFelsefe yapmak nasil ölünecegini ögrenmektir. Michel de Montaigne