Tanrinin sonunda bana acidigini ve yardim etmeye karar verdigini düsünmem icin sebeplerim var. Kocam elini bile sürmüyor bana. Yanima yaklasmiyor, yüzüme bakmiyor. Ayri odalarda yatiyor, karsi karsiya gelmemeye gayret ediyoruz. O sabahin erken saatlerinde, mutfak masasina hazirladigim kahvaltisini tikinip cikip gittikten sonra, büründügüm kara carsafi firlatip atiyorum evin bir kösesine. Yatagima dönüyorum, her bir anini, ellerimi incecik bir ipek üzerinde dolastirir gibi özenle oksayarak, severek hasretle titreyerek düsündügüm on yilima geri gitmek icin. Gözlerimi yumup, yeniden yasamaya basliyorum.Genis Zamanlar, hayatin icinden akan, kendi zamanlarini yasatan öykülerden olusuyor.