Kimsenin yasami yalnizca onun düsünce ve eylemleri araciligiyla kurulmadigindan, kimse varolusunun mutlak hakimi degildir. Dünya, yasamin ve varolusun tek krali olma konusunda hevesi kursaginda kalmis insanlardan kurulu bir kralliktir. Var olmanin ontik mahiyetinden gelen bu zorunluluk öznel eksiklige yorulamaz. Hicbir ihtilafa mahal vermeyen bu sahih hakikati cok uzun zaman önce kesfeden Shakespearee hak ettigi armagani, onu insani icat eden sahis olarak tanitan Harold Bloom takdim etmistir. Insan ve yasam... Icat edilmis insanin nihai mesguliyeti yasam insa etmektir. Öyle ya, icada bir yer acmak gerekir, ona uygun bir yer... Iste bu icadin digerlerinden farki Kendine ait yeri bizatihi kendisinin aramasi... Shakespearein sanatla yaptigi icat, kendine en uygun yeri ancak sanatla kesfedebilirdi. Böylece bilmek ya da bilmemek ikilemini olmak ya da olmamak ikileminin yerine ikame etmenin yolu acildi. Tuzaklarla dolu, mesakkatli bu yol icada dokunmayi daim kilar, estetik dokunus acisindan eksiklikleri gidermenin yolu fazlaliklari ayiklamaktir. Sanatsal bilgeligin arzusu, insani, olamayacagi sey olma inancinin cenderesinden kurtarip, olabilecegi sey olma hidayetine erdirmektir.