Yarali bir kalp, atmasa da baska bir kalbe ihtiyac duyar. Aklima düstü, kendime bir dost edindim. Aklima düsen basima da geldi. Anladim, benim konusmaya ihtiyacim var. Ve sözümü kesmeden birinin dinlemesine... Ara ara belki terslenmeye... O kadar da degil denmesine... Iste tam da böyle bir anda imdadima yetisti o dost. Ben ne okursam onu okuyacak. Nereye gidersem o da oraya gelecek. Ne görmüssem, o da onu görecek. Öyle söz verdi. Gel gör ki okuduklarimiz ayni, yollarimiz bir, gördüklerimiz birebir örtüsse de zaman zaman farkli düsünebilecegimizi de söyledik birbirimize. Iste bir tek burada ayrilsin yollarimiz Karsima gececek ve ne düsündügünü bana catir catir söyleyecek. Tartisacagiz. Bazen de hemfikir olacagiz. Bazen ben ona boyun büküp, Haklisin diyecegim. Bazen de o... Yani bundan böyle zaman zaman bir o anlatacak, bir ben... Bir o soracak, iki ben... Aklimiz konusmalarimizdan ne kadar uzak olacak, onu da zaman gösterecek. Kalpten kalbe bir yol vardir derler, bilir misiniz Gönüller hemdem olsun, yeterEin gebrochenes Herz, dass nicht schlagen will, hat das Bedürfnis auf ein anderes Herz.Sobald ich einen Gedanken im Sinn hatte, habe ich Freundschaft geschlossen. Alles was mir in den Sinn fiel, wurde Wirklichkeit.