Eén gezin, drie kinderen. Jacobo, de oudste, heeft een zwaar ongeluk gehad en is vanaf zijn nek verlamd. Dat is niet het ergste, het ergste is de pijn die hij heeft, die zo ondraaglijk wordt dat hij een ingrijpende beslissing neemt. Ver van huis zal hij euthanasie laten plegen, terwijl zijn familie in New York blijft en hoopt dat hij leeft, en tegelijk hoopt dat het hem lukt om dood te gaan.

In heldere, messcherpe taal vertelt Tomás González het verhaal van een gezin dat in staat is om de dood in zijn midden toe te laten en zo ook
alle ruimte te geven aan de liefde. Een prachtige roman, die niet alleen droefheid laat zien, maar ook veel optimisme en liefde voor het leven.