Dit essay gaat over de mechanisering van het ziek-zijn. Voorzover wij de mens kennen was in oude tijden het beeld vanziekte en gebrek sterk door mythen beïnvloed. Bovennatuurlijkekrachten waren ervoor verantwoordelijk en in de relatiemet die krachten kon eventueel genezing worden verwacht. Inde Klassieke Oudheid ontstonden echter ook opvattingen diede nadruk legden op de eigen verantwoordelijkheid voor hethouden van gezondheid. Er ontstond zelfs een vorm vanwetenschappelijk denken die eeuwenlang de dagelijkse praktijkheeft beïnvloed. Metafysica werd vervangen door wetenschap.In de zestiende eeuw werd door de ontwikkeling van denatuurwetenschappen gaandeweg het wereldbeeld gemechaniseerden werd ook het menselijk lichaam in dat perspectiefmeegenomen: Descartes beschouwde het als een machine. Demechanische wijze van denken is op zich niet vreemd omdatde mens van oorsprong altijd gebruik heeft gemaakt vangereedschappen en vervolgens toenemend van machines. Hetkunstmatige zit in de mens. De laatste twee eeuwen werd defysiologie van het lichaam en het ontstaan van ziekten hoelanger hoe meer gemechaniseerd, in de zin van gereduceerdtot goed gereguleerde moleculaire processen. Het lichaam isdaarmee zelfs onderdeel geworden van onze door de biomedischetechnologie gemedieerde cultuur. Vanuit het perspectiefvan de filosofen Canguilhem, Plessner, Stiegler en Nancywordt uitgelegd wat uiteindelijk de grondslag hiervan is. Demechanische wijze van denken in de biomedische wetenschappenis een manier om te kunnen omgaan met de complexiteitvan de natuur.Theo Wobbes is emeritus hoogleraar Chirurgische oncologieaan het Radboudumc en is lid van de Wetenschappelijke raadvan het Thijmgenootschap.10
Lieferbar
ISBN | 9789056254919 |
---|---|
Sprache | dut |
Cover | Kartonierter Einband (Kt) |
Verlag | Valkhof Pers |
Jahr | 2017 |
Dieser Artikel hat noch keine Bewertungen.