Yillarini hukuka adayarak, bu ugurda ömür eskiten kidemli hukukculardan biri olarak meslektaslarima sunlari duyurmak isterim Mevlananin dedigi gibi, yazarken eli görmeyen kisi, kalemin hareketinin nasil kalemden kaynaklandigini saniyorsa, gölge oyununda Hacivat ile Karagözü seyreden, nasil asil kisinin perde arkasindaki insan oldugunu görmüyorsa, sokaktaki insan da, hukuku uygularken düsleyen degil, düsünen insan olarak hukukcunun hukuk mantigi, adalet dürtüsü ve kaygisiyla karar vermek durumunda oldugunu cogu kez bilmez, bilemez. Bu yüzden de onu hukuktan soyutlanmis kendi mantigiyla yargilar. Hukukcu bu türden mantiktan ve yargilardan uzak durmak, kacinmak zorundadir. Ancak unutulmamalidir ki, hukuku bilmeyen birisi ile salt kendisinden öncekilere öykünerek hukuku uygulayan birisi arasinda asla bir baskalik yoktur. Olamaz da. Cünkü her iki anlayis ve uygulama, aslinda ilkin tembellige, daha sonra da bir cürümüslüge egilim bulundugunu göstermektedir. Bu nedenle her hukukcu, kendinden öncekilerin islemlerini hukuk biliminin isiginda irdeleyerek uygulama yapmak zorundadir. Prof. Dr. Sami Selcuk