Florine De Pauw uit Kerksken - Haaltert was achttien toen de Tweede Wereldoorlog losbarstte. Al in het eerste jaar van de oorlog verliest ze haar broer, die met het Belgisch Leger teruggetrokken was naar het Zuiden van Frankrijk en er verdrinkt. Samen met hem had ze gestreden voor de gelijkberechtiging van Vlamingen in België en gedroomd van een hereniging van Vlaanderen met Nederland. Als ze haar werk verliest, gaat ze voor het Rode Kruis naar Duitsland werken. In Hildesheim voelt ze zich als Vlaming beter aanvaard dan in Brussel. Ze maakt er vrienden en vindt er de liefde. Maar dan verandert plots alles ... Lees het boeiende verhaal van Florine, dat meteen tekenend is voor de ervaringen van zovele jonge Vlamingen die in 1940 niet langer geloofden in een toekomst voor Vlaanderen binnen het unitaire België.