Bir sahne olarak kurgulanmis Kasabanin sakinleri resm-i gecit yaparcasina sahnede arz-i endam ederken anlaticimiz kimi zaman okuyucuyu rahatsiz etme pahasina onlarin en süfl hallerini ifsa ediyor, kimi zaman ise garip bir empati kumaniza imkan taniyacak yönlerine isik tutarak, onlari mutlak kötüden hizla uzaklastirip, rahatlamaniza müsaada etmiyor. Tabiat sartlarinin insanin karakterinde tesiri oldugu hakikatse de roman karakterlerinin pek cogunda tezahür eden yozlugun sebebini bununla da aciklamamiza izin vermiyor anlatici. Zira ayni sartlarda pekala iyi de vücut buluyor, hatta hayli iri bir cüsseyle... Nihayetinde anlatici, Insan nedir sorusunu cevapliyor Insan üc bes damla kan ve bin bir endisedir. diyen Sad Siraz gibi... Ve insani kaygilarin, heveslerin, zaaflarin ve hasletlerin bütününden mütesekkil bir varlik olarak resmediyor.Kasabadaki olaganüstü iklim sartlarina ragmen insanlar neden terk etmeyikacip gitmeyi düsünmüyorlar ya da neden hepsini dönüstüren yozlugu degistirmek icin bir seyler yapmiyorlar sorusu roman boyunca akliniza takiliyor. Fakat romanin sayfalarini kapattigimizda karsimiza cikan gercek hayat da böyle degil mi Maruz kaldigimiz seyleri degistirmek icin biz neler yapiyoruzMine Bay ilk romani Kasabada hayli rahatsiz edici karakterlerin hayatlari üstünden Türkiyeyi anlatiyor. Kahramanlari olmayan ya da kahramanlarinin terk ettigi bir kasaba...