Türkiyede ekonomi politikalarina uzun yillardan beri yön veren temel etmenin tasinmaz mal kesimi ve ona egemen olan rant yaratma ve paylastirma güdüsü oldugu acikca bilinmektedir. Ne yazik ki, ulusal düzeyde planlamanin yok edildigi bir düzende, mekansal planlar da, rant yaratma ve paylastirma olgusunu yönlendirme bir yana, onun tarafindan bicimlendirilmekte ve yönlendirilmektedir. Topraktaki deger artislarinin paylastirilmasinda haksever anlayislar ortadan kaybolmus, imar uygulamalarinda hak ve deger kavramlarinin sinirlari belirsizlesmistir. Bu türlü gelismelerin ne hukukun üstünlügü ilkesine saygili olmasi, ne de toplumsal devlet anlayisiyla aciklanmasi olanaksizdir. Rusen Keles