Balkanlara yüzyillarca önce gelip yerlesen Türklerin atalari, ruhlarinin derinliginden gelen büyük bir askla, Murat Hüdavendigari da sehit vererek, la-yi Kelimetullah icin bu güzel topraklari vatan yapmisti. Selaniki, Manastiri, Üsküpü, Kosovayi Anadolunun Konyasi, Erzurumu, Erzincani, Sivasi gibi Türklestirmislerdi. Buralari Ötüken gibi Merv gibi düsünüyorlardi. Tuna Nehrini Sakarya, Kizilirmak gibi biliyorlardi. Ohri Gölünü, Issik Gölü gibi, Van Gölü gibi, Hotamis Gölü gibi biliyorlardi. Nesilden nesile anlatila anlatila gelen atalarinin hatiralari, bu kadar yüzyil gecmesine ragmen kafalarinda, ruhlarinda sanki hala tazeymis gibi duruyordu. Bektas erenlerinin, Sari Saltuk Baba, Piri Baba gibi erenlerin menkibeleri hafizalarindan silinmiyordu. Pelister Daglari, Babadag onlarindi. Buralar Türk yurdu idi. Burasi Osmanli Devleti idi. Onlari Mohaca, Nigbolu Savasina görevli olarak götüren devlet gücü hala arkalarindaymis gibiydi. Onlara Evlad-i Fatihan denmisti. Oguzbeyli Cemaati denmisti. Onlar hala yeni seferler icin yeni görevler bekliyorlardi. Umutsuzca bekliyorlardi.