Yillarca kaybettiklerimizin dökümlerini yaptik hep. Aci, bizdenbaslayip bize dökülen bir dere oldu. Yüregimiz ve beynimiz birkorkunc anilar deposuna dönüstü. Oysa biraz da gülerek bakmak gerekir hayata. Güldügümüz kendimiz bile olsak. Yani, Alem buysa kral biziz demek lazim bazen. Yanginlardan cikip da pacalarimizdaki yaniga gülmek lazim...Evrim Alatas, bu kitabinda 1990larin olaganüstü hal ortamindaKürtlerin yasadigi mezalimin mizahini yapiyor. Hayatin icinde akip giden trajikomigi anlatiyor aslinda. Hem zalimin dar kafaliligina hem de mazlumun en berbat durumlarda bile bir komiklik bulma becerisine taniklik ediyor. Bunlarin yani sira, solcularin kendi aralarinda gecen hikayelerin mizahina da...Bir lokantada üzerindeki figür Apoya benzetildigi icin suc unsurusayilan tuzluklardan dügün genelgelerine, sari-kirmizi-yesilyasaklarindan kendisine yollanan istek pecetesinde Kürdistan lafi gectigi icin tutuklanan oryantal dansöze...90lar geride kaldi mi, asilabildi mi, yoksa pusuda bekliyor hattahortluyor mu, hala tartisiliyor. Evrim Alatas, 90larin iklimini karamizah penceresinden bakarak hatirlatmaktan fazlasini yapiyor.Isyankar nesesiyle, her devirde okunabilecek devlet ve insanmanzaralari anlatiyor bize.