De veertienjarige Rob Hufen Hzn. werd er in de zomervakantie van 1962 op uitgestuurd om zijn oom Willem, de man die 'bij Brom het licht uitdeed', te helpen bij de finale ontmanteling van de werkplaatsen en modellenkamer. Robs bijdrage aan het einde van de edelsmederij was dat hij zo'n 2000 gipsmodellen van een dikke eeuw kunstproductie op de klinkers van de Keizerstraat in gruzels moest smijten.

Drie generaties edelsmeden Brom waren tussen 1856 en 1962 tot de top in hun ambacht geworden en schiepen met hun knechten kunstwerken uit goud en zilver, brons en emaille, edelsteen en kostbare stoffen. Jan en Leo Brom overleefden een grote personeelsstaking, waarbij hun meesterlijke dienaren zich flink roerden en mengden zich in het Utrechtse kunst- en kunstenaarsleven. De schoonzussen Joanna en Hildegard Brom produceerden kleurrijke emailles en paramenten. Leo bekende zich tot het Nationaal Front en veroorzaakte de rechtskundige casus 'de kantharos van Stevensweert. Twee van zijn ooms lieten van zich horen bij het oprichten van de Nijmeegse universiteit en het Nederlands Instituut te Rome en zijn broer mr. Paul voerde voor de smederij acquisitie in Zuid-Amerika. Rob Hufen schrijft minutieus over de ambivalent getinte sentimenten en gebeurtenissen waardoor de leden van de beroemde familie Brom bewogen en getekend werden.