Vraag je aan de schrijver waar zijn nieuwe bundel over gaat, krijg je het volgende Pignoniaanse antwoord:
De verhalen in dit boek vormen een geheel, ook al zijn ze met eigen titels op de pagina's
geplaatst en gescheiden door witregels. De auteur heeft ze in een volgorde gezet die hem
logisch leek maar hij verwacht niet van de lezer dat deze zich aan de volgorde houdt.
De verhalen horen bij elkaar zoals de kogel + het geweer en de ventilator + de confetti bij
elkaar horen.
Vast staat dat dit geheel naadloos aansluit bij de eigenzinnige, tragikomische, semi-autobiografische bundels Er gebeurde o.a. niets en Huil maar, ik wens je uitstel toe - zij het dat de tragiek nog tragischer is, en de komiek nog komischer. Pignons hoofdpersoon worstelt nog steeds met de liefde, het literaire bedrijf, de drank, en ondertussen ook met een groeiende drang naar zelfvernietiging die de lezer bezorgd doet afvragen of hierna ooit nog een bundel zal verschijnen. Mooie lieve schat is een boek om te vieren, en koesteren.