Portekizli sair ve yazar Fernando Pessoanin nisanlisina yazdigi mektuplar onun sevgisine taniklik etmenin yani sira gizlerini de aciyor.Ophéliaya Mektuplar, Pessoanin özellikle yalnizligini, kirginliklarini, sikintilarini, acilarini, kiskancliklarini, ileriye dönük düsüncelerini sergiliyor.Kücük sevgilim, sevgili Bebegim, Saat sabahin yaklasik dördü, agrilar icinde kivranan bedenimin dinlenmeye ihtiyaci varken uyumaktan kesinlikle vazgectim. Üc gecedir bu böyle, ama bu gece hayatimda yasadigim en berbat gecelerden biri. Bunu anlamana imkan yok kücük sevgilim, sanslisin sen. Uykumu kaciran sey yalniz anjin ve iki dakikada bir su berbat tükürme ihtiyaci degil. Atesim yoktu ama sayikliyordum, deliriyorum saniyordum, bagirmak, haykirmak, birbirini tutmayan bin bir sey yapmak istiyordum.Bütün bunlar, hastaligin yarattigi kirikligin dogrudan etkisiyle degil de dün bütün gün, ailemin gelisiyle ilgili olan ve cözümlenemeyen seylerden sikildigim icin oldu.