Birden her seyi sana yazabilecegimi düsündüm. Evet, sana Cekmeceleri hizla acip kapadim, inanmayacaksin ama kagit ariyorum. Yok. Eskiden masamin üzerinde not almak, bir seyler karalamak icin bir yüzü kullanilmis kagitlar ve cesit kalemler olurdu. Ama hicbiri yok. Karsimdaymissin gibi, konusuyormusuz gibi sana yazacagim. Uzun bir mektup olacak. Ucurum mektubu, basi sonu belirsiz. Koyu duman rengi bir bosluk, dibini göremiyorum. Icimi sana dökecegim.1987 Yasar Nabi Nayir Öykü Ödülünü kazanan Patika Cemil Kavukcunun ikinci kitabi. Kimi kisa kimi neredeyse bir novella uzunlugundaki bu öykülerinde Kavukcu siradan insanlarin günlük yasami kadar ic dünyalarina da odaklaniyor, tekdüze akip giden olaylar karsisinda yasadiklari sikintilari, cözümsüzlükleri, özlemleri ve kati gercekler karsisindaki tepkileri gözler önüne seriyor. Usta öykücü yazarlik kariyerinin daha baslarinda gözlem gücü ve yaraticiligini, insan psikolojisini kavrayisindaki derinligi ortaya koyuyor.