Postmodern sanat anlayisi, neyin sanat olup neyin olmadigi konusunda bir süredir hararetli bir tartismaya ve kafa karisikligina yol aciyor. Günümüzde sanat ve sanat eseri piyasa, moda, milyon dolarlar, pazarlama, marka gibi kelimelerle birlikte aniliyor. Bunlara eslik eden puslu havada, sezilen ama bir türlü adi koyulamayan bir sey var. Taninmis sanat elestirmeni Donald Kuspitin kitabi iste tam da bu ifade edilemeyen sey üzerine. Son derece bayagi, iz birakmayan, sig postmodern calismalarla dolu bir sergi salonunda izleyicinin hissettigi sikintinin ardindaki gercek Bunlar sanat eseri degil, bu yüzden de gercek sanatin hissettirdiklerini hissettiremezler. Bu tür eserleri tanimlamak icin Alan Kaprowun postsanat terimini kullanan ve postmodern sanatin aslinda sanatin sonu anlamina geldigini, cünkü estetigin itibarini kaybettigini öne süren Kuspit, tinsel degerlere inanan sanatci tipinin yerini nasil pazarin taleplerine göbekten bagli postsanatci tipinin aldigini anlatiyor. Marcel Duchamp ve Barnett Newmanin calismalarini ve kuramsal fikirlerini titizlikle degerlendirerek, sanattaki bu deger kaybinin modern sanatin entropik karakterinden ayrilamayacagina dikkat cekiyor, varilan noktayi estetik karsiti postmodern sanat olarak nitelendiriyor. Yirminci yüzyil boyunca sanatin katettigi yol üzerine keskin gözlemler iceren kitap, görsel sanatlarin halihazirdaki cikmazlarini gösterdigi gibi, bu sikismanin tasidigi imkanlara da isaret ediyor.