Sinemanin bu topraklardaki serüveni Lumire Kardeslerin Pariste Grand Caféde düzenledikleri ilk sinematograf gösteriminden 28 Aralik 1895 yaklasik bes ay sonra basladi. Gelisip yayginlasmasi ise siyasi konjonktüre paralel bir seyir izledi. II. Abdülhamitin sahsiyetiyle özdeslesen Istibdat Döneminde iktidarin baskici, yasakci ve sansürcü politikalariyla karsi karsiya kaldi. Ragbet görmesine ragmen gercek mekanina kavusup ülke sathina yayilamadi. II. Mesrutiyet Döneminde gümrük kosullarinin iyilestirilmesi, ruhsat alma ve sinema salonu acma sartlarinin makul bir düzeye cekilmesiyle birlikte daha yaygin ve etkin bir hale geldi. I. Dünya Savasi yillarinda Ittihat ve Terakki hükümetince propaganda, cesitli yardim cemiyetlerince de gelir getirici bir arac olarak kullanildi. Bu durum kurumsal düzeyde yerli film yapiminin baslamasinda basat bir rol oynadi. Mütareke ve isgal yillarinda ise Itilaf kuvvetlerinin kontrolüne girdi. Ancak isgalin tüm olumsuzluklarina ragmen halkin teveccühüyle varligini güclendirdi. Türk sinemasinin öncü ve yaratici mütesebbisleri sayesinde de yeni bir kimlik kazanarak yoluna devam etti.Türk sinemasinin Osmanlida baslayip Cumhuriyetin kurulusuna dek süren sessiz yillarinin konu edildigi, titiz bir arsiv calismasi ve tarih metodolojisine dayanan bu incelemede söz konusu dönem, dört baslik altinda Istibdat Dönemi, II. Mesrutiyet Dönemi, I. Dünya Savasi Yillari, Mütareke ve Isgal Yillari, derinlemesine ve bir bütün olarak ele aliniyor. Sinemanin dönemin siyasi, iktisadi ve sosyokültürel kosullarindan nasil etkilendigi, resmi arsiv belgeleri ve Osmanli matbuati esas alinarak, pek cogu ilk kez yayimlanan onlarca belge ve görsel esliginde anlatiliyor.