Isciemekci kavrami, hala öncelikle fabrikayi, atölyeyi, kisacasi modern endüstriye özgü üretim ve calisma iliskilerini cagristiriyor. Büyük sanayi üretiminin yerini yeni teknolojilere birakiyor olmasinin, isci sinifini önemsizlestirdigi hatta sona erdirdigi yanilsamasi, biraz da bu cagrisimdan destek aliyor. Oysa, tek varligi emek gücü olanlarin sayisi artmakta.Kapitalizmin esnek üretim örgütlenmesinin emek piyasasinda yol actigi büyük ayrisma, parcalanma ve cesitlenme, global düzeyde olusan amele pazarini görmeyi güclestiriyor.Özellikle istihdamdaki payi gitgide artan hizmet sektörü, kitlesel emek gücünün cevrimine dayaniyor. Bu sektördeki bircok iste calisanlarin egitim ve formasyon itibariyla orta siniftan sayilmasi, onlarin isci olduklarinin farkina varilmasini cogu zaman kendilerinin de bunun farkina varmalarini zorlastiriyor.Zamanimizin amele pazari olgusunu belirleyen etken, güvencesizlesmedir.Ekonomik ve sosyal hak kaybinin yani sira, calismanin insanlara sunabildigi aidiyet ve sosyalligin de kaybina yol acan bir sürec, güvencesizlesme.Calisanlarin zamanlari ve hayatlari üzerindeki hakimiyetlerini sifirlayan bir sürec...Ayse Bugranin hazirladigi derleme, genc arastirmacilar Taylan Acar, Esin Ertürk, Özgür Burcak Gürsoy, Ebru Isikli, Aysun Kiran ve Sevecen Tuncun katkilariyla, Türkiyede emek iliskilerinin ve sömürüsünün carpici manzaralarini gözler önüne seriyor. Isciemekci deyince hemen akla gelmeyen isciler Mevsimlik tarim iscileri, sinema emekcileri, futbol emekcileri, ögretmenler, saglik calisanlari, ofis calisanlari ve onlarin isci olma deneyimleri...