Kendinden gecmisti. Nasil olup da birdenbire kendini sokakta buldugunu hatirlamasi cok tuhafina gitmisti. Artik aksam iyice ilerlemisti. Karanlik gitgide artiyordu. Hava cok bogucuydu. Yollarda bir insan seli akiyor gibi yürüyordu. Az önceki adam ona el salliyor ve Katil deyip kaciyordu. Adami takip edince kendini birden boyacilarin calistigi katta buldu. Sonra adam kayboldu. Delikanli tefeci kadinin evine cikti. Kadin oturmus ona bakiyordu. Baltayi cikarip ona vurmaya basladi. Ama hicbir sey olmuyordu ve kadin hep gülüyordu. Raskolnikov kacmak istedi. Ama kapinin önü insanlarla doluydu. Tiklim tikhmdi. Hepsi ona bakiyordu. Hepsi sinmis bekliyor ve susuyordu. Raskolnikovun yüregi sikisir gibi oldu. Bacaklarini kimildatamiyor du. Koca koca birer yaratik olmustu sanki. Bagirmak istedi bagiramadi... ve uyandi. Derin derin soluk alip veriyordu. Düs görmeye sanki devam ediyordu sanki. Kapi ardina kadar acikti. Esikte bir adam gözlerini kendisine dikmis bakiyordu. Gözlerine inanamiyordu. Gözlerini kapatip yeniden acti.