Süt ve Kömür, 60li yillarda Ruhr havzasinda fiziksel siddet, sikismislik ve zor kosullarla basa cikma cabasiyla sekillenen hayatlari betimliyor. Ben anlatici Simon, annesinin ölümünden sonra kendini genclik yillarinin gectigi evde bulur ve o günlerdeki kirilgan iliskilere dair anilari canlanir. Baba, Schleswigdeki süt sagma taburesini yeraltindaki yipratici maden isiyle degistirmistir, hafta sonlari dans kacamaklariyla biraz soluk alan annenin, kocasinin bir is arkadasiyla, misafir isci Ginoyla iliskisi vardir. 15 yasindaki Simon, anne babasi icin ciddi anlamda kaygilanamayacak kadar kendi ergenligiyle mesguldür ancak hassas psikolojisiyle kardesi, ebeveyn iliskisinin basarisizligina cok daha farkli tepki verir...Annem gülmedi, sadece bakti ona, ama bakisinda o denli yabanci, senlikli bir sey vardi ki ben dogmadan önceki bir dünyaya ait bir bakismis gibi geldi bana. Gino cakmagini cakti, bir an icin ortamda aciklanamaz ve bir alevin agirligi kadar kavranamaz bir degisiklik sezdim.Bu yazi dilinin ardinda aslinda hep özlemini cektigimiz bir yazin var. Ralf Rothmann kendi kusagini en iyi temsil eden yazar. -Peter HandkeRalf Rothmann, Süt ve Kömürle büyük bir is basardi Konuyu fazla uzatip tadini kacirmadan, akillica, yasam dolu ve zarif bir bicimde ele alan, Anglosakson öncüllerinden asagi kalmayacak bir Alman yazini. -Hartmut Wilmes, Kölnische Rundschau