Walter Benjaminin Pariste sürgünde oldugu dönemde yazdigi Teknik Olarak Yeniden Üretilebilirlik Caginda Sanat Eseri ilk olarak 1936da kisaltilmis Fransizca cevirisiyle yayimlandi. Benjaminin materyalizmin adina layik ilk sanat kurami olarak tanimladigi bu metin, 60li ve 70li yillarda yeniden kesfedildi. 80lerden beri de modern kültür ve medya teorilerinin temel metinlerinden biri olarak kabul ediliyor. Benjamin bu denemesinde, sanatin ve sanatin alimlanisinin, özellikle fotograf ve filmin gelisimiyle kacinilmaz olarak dönüsüm gecirdigini, kitlesel yeniden üretim olanaklarinin artmasiyla sanat eserinin aurasini, özgünlügünü ve kültürel otoritesini yitirdigini savunuyor. Yeniden üretilebilirlik sayesinde olusan kolektif estetik, bir yandan toplumsal özgürlesme yolunda gelisim olanagi sunarken diger yandan fasizmin yükselisinden de anlasilacagi gibi siyasetin güdümüne girme tehlikesini de icinde barindiriyor.