Bana kalbinde bir i¿ne ucu kadar yer aç, sana dünyalar¿ bah¿edece¿im"


Bu hayattan gerçekten ne istiyoruz? Hayattan istediklerimizi alabildik mi yoksa hala bir doyuma uläamad¿k m¿? Ya da ne arad¿¿¿m¿z¿ biliyor muyuz? Ayn¿ formda yäayan canl¿lar olarak aram¿zda hissetti¿imiz bu ayr¿l¿¿¿n ve nefretin nedeni nedir? Tabiat¿ sömürecek miyiz ya da O'nun niteli¿ine benzemeli miyiz? Bu veya buna benzer sorulara cevap arayan "Ben", tüm evrenin olu¿um plan¿ içinde ne ifade ediyorum?


Manevi alemleri edinmi¿ Kabalistler bu sorulardan yola ç¿karak, bizler için binlerce y¿l Öncesinden kendilerine özgü bir dil ile yarat¿l¿¿¿n özel bir dü¿üncesi oldu¿unu yazmaya bälam¿¿lard¿r. Kabalistler, alg¿lad¿¿¿m¿z realitenin ötesinde bulunan ve kelimelerle anlatman¿n mümkün olmad¿¿¿ sonsuz bir sükunet, uyum ve mutlulu¿un mevcut oldu¿unu söylerler. Yüce bir Kabalist olan Baal HaSulam'¿n yaz¿lar¿nda vurgulad¿¿¿ "Bana kalbinde i¿ne ucu kadar bir yer aç, sana tüm dünyalar¿ bah¿edece¿im" cümlesinde, bizden ¿u an sakl¿ olan sonsuz mükemmel realiteyi edinebilmenin köulu olarak kalpten bulunacä¿m¿z samimi bir talebin gerekti¿ini belirtmektedir.