Filiz Özdemin Korku Benim Sahibim ve Düs Hirkasi ile baslayan Veda Üclemesinin son kitabi Yalan Sureleri... Romanda bes kusak kadin üzerinden anlatilan hikayelerde ölüm, hayat, beden, bellek ve yazi bütün olaylari ve kisileri en genc halkada birbirine bagliyor.Yalan Sureleri, yitirilmis bir beni baskalarinda parca parca bulmaya calisan benligin parcalanis tarihi. Kirilmis bir aynanin parcalarinin üstündeki silinmemis görüntüyü bir kez daha görebilmek icin bir araya getirmeye calisan Gözde, parmaklarini kanatan bir yapboz oyununu sürdürüyor. Iste bu yüzden kendi parcalarini bir arada tutan beden, ruhun etten mezari sadece. Yalan Surelerinde icimizin karatahtasina yazilan, kimsenin okuyamayacagi, kendimizin bile cogunu unuttugu ne cok cümle var.Romanlarini kaybetme kavrami odaginda yazan Filiz Özdem Veda Üclemesinin son halkasi Yalan Surelerinde, kaybetmenin insan yasaminda yüklendigi anlamlarin bütün dehlizlerine girme cesaretini göstererek, yitip gidenin zengin yazinsal arkaplanini ve rüyalarin sarmal yapisini da kurmacaya dahil ediyor, zamani ve cografyasi belirli, gercek zamanli bir anlati dili kullaniyor. Herkesin kendi trajedisini yasadigi bir dünyada, yazar ötekinin trajedisini kaleme alirken bellegin diline yaslaniyor. Trajik olan, yazilanin yüzeyinde beliriyor.TadimlikBilmiyorum, belki de kendi batik kadirgasinda kayip bir yeralti ülkesi varligiydim. Ufkunda yalnizca sonsuz gögün görüldügü bir kayaliga tirmanmistim suyun karanlik diplerinden. Doymak bilmeyen hayal korsanlara aciyordum kirik dökük gövdemi. Bedenimde sari tirtillar yürüyordu. Suyun parlak yüzeyine bakip duruyordum. Söyle bana, diyordum suretime, konusmayi unutan kisik, yabani sesimle, hangimiz daha yalniziz