Yersiz Yurtsuz, zamanimizin en önemli düsünürlerinden Edward Saidin cocukluk ve ilkgenclik yillarina dair anilarini aktardigi samimi bir otobiyografi. Saidin kücüklügünde yasadigi kimi ikilemlerin, otoriter babasiyla ve hem cok sevdigi hem de icerledigi annesiyle iliskilerinin onda biraktigi izleri görmek mümkün bu anlatida. Hayatinin ilk yillarinda yasadigi kimlik karmasasinin, kendi deyisiyle budalalik derecesinde Ingilizvari bir adla Arapligi su götürmez bir soyadina sahip olmanin, Hiristiyan bir Amerikan vatandasi olarak Filistin, Lübnan ve Misirda, ardindan bir Arap olarak Amerikada yasamanin Saidin kimlik ve aidiyet konusundaki görüslerini nasil bicimlendirdigini görmek de mümkün. Hepsinden önemlisi, Saidin ülkeden ülkeye, sehirden sehre, evden eve, dilden dile, ortamdan ortama sürüklenisler sonucunda gelisen yersiz yurtsuzluk haliyle barisip, mezhepleri ve ülkeleri asan entelektüel aidiyetini bulmasinin hikayesi olarak okunabilir bu anilar.