Zuster Amaranta had zoveel gedaantes kunnen aannemen: die van een moeder, van een vrouw op een toneel, van een zelfmoordenares, van een verleidster. Maar zij besloot non te worden, ver van de begeertes en ongrijpbaarheden van de wereld.
De moeder overste geeft haar de zorg voor de kinderopvang. Een van de kinderen, de zwijgzame Luca, lijkt haar opdrachten in te fluisteren. Zeer wereldse opdrachten die zij uitvoert, niet zonder moeite maar ook niet zonder genoegen.
Een leegte in haar is gevuld en zij vervolgt haar weg in het klooster.