Bir sabah tedirgin düslerden uyanan Gregor Samsa, devcileyin bir böcege dönüsmüs buldu kendini. Bir zirh gibi sertlesmis sirtinin üzerinde yatiyor, basini biraz kaldirinca yay biciminde kati bölmelere ayrilip bir kümbet yapmis kahverengi karnini görüyordu, bu karnin tepesinde yorgan, her an kayip tümüyle yere düsmeye hazir, ancak zar zor tutunabilmekteydi. Vücudunun kalan bölümüne oranla acinacak kadar ciliz bir sürü bacakcik, ne yapacaklarini sasirmis gözlerinin önünde araliksiz cakip sönüyordu.